Mike Tyson leunt tegen de touwen. De 57-jarige, door velen beschouwd als de laatste van de legendarische zwaargewicht kampioenen, staat in een boksring. Hij draagt witte New Balance sneakers, een zwart t-shirt, zwarte korte broek en een zwart-witte muts met de tekst “Be Real”.
Hij bestudeert voormalig UFC zwaargewicht kampioen Francis Ngannou, die keer op keer een jab-cross combinatie gooit naar de rechterhand en de buik van een zwaar beschermde Dewey Cooper, Ngannou’s vaste trainer. “Recht vooruit richten,” zegt Tyson, zacht maar dwingend. Ondanks dat ‘Iron Mike’ een stuk kleiner is dan de 1.93m lange gemengde vechtsportkunstenaar bijgenaamd Predator, klinkt het geluid van zijn stoot door de hele ruimte als hij naar voren stapt en Cooper raakt.
Tientallen journalisten zijn naar een laadplatform gekomen, 15 minuten van de Las Vegas Strip, dat is omgebouwd tot een boksschool. Eén roept Tyson een vraag toe over de vooruitgang van Ngannou. “Hij is nu beter dan vorige week,” antwoordt Tyson. Ngannou doet de combo weer, zijn rechterhand knalt richting Cooper’s lever. Tyson knikt. “Ja, dat is ‘m.”
the Battle of The Baddest
In januari verliet Ngannou de UFC vanwege een contractgeschil, waarmee hij de eerste regerende kampioen werd die de organisatie verliet in bijna 20 jaar. Later deze maand zal de 37-jarige de ring betreden voor zijn debuut bokswedstrijd: een gevecht van 10 ronden tegen WBC Zwaargewicht Kampioen Tyson Fury in Riyadh, Saoedi-Arabië.
Een cross-over promotie zoals deze – of zijn voorganger uit 2017 tussen Floyd Mayweather en Conor McGregor – was altijd al een garantie voor aandacht. Zeker, een deel van de fans houdt van een tactisch gevecht, maar bovenal wil het publiek spektakel. Het verhaal van de vechtsportwereld in het afgelopen decennium heeft zich gericht op de daling van het boksen en de opkomst van de UFC, maar Ngannou zegt dat hij in één evenement meer zal verdienen – ten minste €10 miljoen volgens een uitspraak van Fury tijdens een persconferentie voor het gevecht – dan in zijn jaren in de octagon.
De Kameroense vechter met het lichaam van een superheld kwam met een troefkaart. “Ik heb de afgelopen vier jaar contact gehad met Mike Tyson sinds de eerste keer dat ik hem ontmoette tijdens het opnemen van een podcast,” vertelt Ngannou. “Ik vroeg hem: als ik tegen Tyson Fury vecht, zou je dan in mijn hoek willen staan? En hij zei ja.”
Het beeld van Tyson als trainer is onweerstaanbaar. De grootsten geven zelden training en specifiek Tyson lijkt een onwaarschijnlijke mentor. “Dat was altijd een raadsel voor mij: waarom zijn deze geweldige sporters geen geweldige trainers?” zegt Cooper, die sinds midden jaren ’90 bevriend is met Tyson en heeft geholpen hem aan boord te krijgen. Hij denkt dat er een eenvoudige reden is waarom dat is: “Ik vertel je gewoon de eerlijke waarheid: het komt neer op luiheid en egoïsme en niet willen delen van alle kennis die ze hebben. Daar komt het op neer. Neem die geheimen niet mee het graf in!”
Maar Gary Smith, de voormalige Sports Illustrated-schrijver die in 1988 het meest bekende profiel over Tyson schreef, denkt dat het dieper gaat dan dat. “Dat soort mannen heeft een brandende drang om te domineren. Om te overwinnen. Het is een heel andere opgave om elke dag op te komen dagen en zeven uur lang de fijne kneepjes van een vak te onderwijzen,” zegt Smith. “Voor Tyson was het elke keer dat hij de ring betrad alsof zijn leven ervan afhing. Hoe verpak je dat en breng je dat over op iemand anders?”
Volgens Smith was het geheim van Tysons succes zijn vermogen om al zijn kinderangsten en -pijnen met zich mee te brengen de ring in. “Alles uit zijn verleden was in het heden,” zegt Smith. “Hij bracht al die nachten met zich mee in het hart van Brownsville, waar je op elk moment kon worden gedood of zelf moest doden. En dat herbeleefde hij, in essentie, elke keer dat hij de ring instapte. Hij zette die angst om in woede en projecteerde dat op iemand anders.”
Smith is geïntrigeerd in Mike Tyson als leraar. Maar hij vraagt zich af of het mogelijk is voor Tyson om een andere vechter in zo’n korte tijd te leren “om PTSS om te zetten in een sloopkogel”. “Als je Tyson jaren geleden had gevraagd, zou hij hebben gezegd: ‘Een coach? Ik een fucking coach? Ben je fucking gek?'” zegt Smith. “Maar ik weet zeker dat Tyson, op sommige vlakken, vindt dat Cus zijn leven heeft gered. Dus die positie van de coach zou veel meer zijn dan iemand die je helpt met een sportieve droom. Het is iemand die een levensredder is.”
Cus D’Amato
Met Cus wordt Cus D’Amato bedoeld, die een 14-jarige Mike Tyson uit Brooklyn naar de Catskills bracht en begon met het vormen van hem tot de zwaargewicht kampioen. De onwaarschijnlijke combinatie – een doorgewinterde bokser in ballingschap en een gewelddadige jongen met een dodelijke rechter – veranderde de dolende tiener in The Baddest Man on the Planet.
Voor de jongeTyson was het bizar: “Luister: de eerste dag dat ik hem ontmoette, zei hij dat ik wereldkampioen zou worden. Gek, toch? Bizar! De eerste dag dat we elkaar ontmoetten zei hij: ‘Je wordt de jongste zwaargewicht kampioen ter wereld,’” vertelt Tyson. “Ik keek naar deze blanke man en dacht: ‘Wat zeg je nu?’ Wie is deze vreemde blanke gast die zegt dat ik een god ben en al dat gedoe, snap je?” Tyson lacht, klapt in zijn handen en stampt zoals hij dat doet. “En hij had gelijk!” Tysons inzet is dat hij iets soortgelijks kan doen voor Francis Ngannou.
D’Amato ontdekte Tyson toen hij nog ongevormde klei was; het zal voor Tyson een andere uitdaging zijn om Ngannou te vormen. En terwijl Tyson met de journalisten praat, blijven de contouren van zijn rol veranderlijk. In augustus werd hij aangekondigd als Ngannou’s trainer; maar in september verwerpt Tyson dat kader. “Ik ben geen trainer. Ik ben een coach. Een trainer kan door iedereen gekocht worden. ‘Train deze kerel. Hé, train die kerel,’” zegt Tyson. “Ik ben een coach. Ik ben loyaal aan mijn kerel.
Als hij klappen krijgt, voel ik de stoten. Als hij iemand knock-out slaat, voel ik het overwinningsapplaus.” Tysons team legt later uit dat hoewel Tyson geen officiële titel heeft, “hij gedurende het trainingsproces een mentor voor Francis is geweest, in en uit trainingssessies stappend wanneer de tijd het toelaat, gedurende enkele weken.”
Tyson heeft een plan voor Ngannou in de ring en leert hem hoe hij tegen een langere tegenstander moet boksen – een taak die de 1,78 cm groteTyson beter kent dan de meesten. Maar meer dan dat probeert Tyson de wijsheid van zijn mentor door te geven. “Ik heb dit van Cus geleerd: er is niets mis met bang zijn voor iemand. Laat je alleen nooit intimideren,” zegt hij. “Ik legde aan Ngannou uit: de angst is zijn vriend.”
Ngannou is de underdog – zozeer zelfs dat Fury al zijn volgende gevecht heeft aangekondigd, een titelverdediging tegen Oleksandr Usyk gepland voor slechts twee maanden na dit gevecht. De gevreesde Tyson kende de rol van underdog nooit, maar hij heeft Ngannou verteld om aan de twijfel toe te geven. “Het is extreme vrijheid om niets te verliezen te hebben. Niet bang zijn om vernederd, beschaamd te worden. Omdat ze dat toch al verwachten,” zegt hij. “Maar ga daarheen en doe het. Probeer het niet alleen. Doe het gewoon. En kijk wat er gebeurt.”
Tysons eigen trainer preekte een mindset die vandaag de dag begrepen zou worden als New Age, of zelfs het Influencer Tijdperk, met een vleugje vernietiging. Het programma dat Kid Dynamite bouwde was zwaar: rennen, trainen, sparren, oude boksfilms bestuderen, en de Tao van Cus absorberen (die manifestatie, positieve bevestigingen en dagdromen omvatte). De trainer zou tegen de slapende Tyson fluisteren om zijn onderbewustzijn te versterken en zou zijn pupil recht in de ogen kijken en zeggen: “‘Ik heb je opgeroepen,’” vertelt Tyson “Dat is het soort wereld waarin hij leefde. Waar niets toevallig gebeurt.”
